Even voorstellen

Mijn naam is Alexandra en november 2013 word ik 42 jaar.

Een tijd terug zag ik de term “lastminute mom”. Ergens rond mijn 38^ste kreeg ik pas een kinderwens die ik daarvoor totaal niet had. Natuurlijk begon ook direct mijn biologische klok te tikken en werd het meer een “ik WIL NU moeder worden (voor het niet meer kan)”.

Op dat moment had ik een relatie met iemand die zelf ook nog een kinderwens had, dus nadat ik alle voors en tegens op een rijtje had gezet en afspraken had gemaakt met de gynaecoloog, huisarts, mijn financieel madam, etc. bleken er geen bezwaren meer te zijn.

Vervolgens ging ik verder met mijn partner om afspraken te maken over het verdelen van de taken als het kind er was en kijken of we wat opvoeding betreft ook op eenzelfde lijn zaten. Het leek me belangrijk om van tevoren goede afspraken met elkaar te maken zodat er geen verrassingen achteraf zouden zijn, dacht ik…

Na een pittige zwangerschap met veel complicaties en ziekenhuisopnamen werd eind februari 2011 mijn dochtertje geboren, Isabella! Ze is een geweldig kind! Het was het allemaal meer dan waard en ik geniet iedere dag van haar. Eens te meer omdat ik haar zowel tijdens de zwangerschap als na haar geboorte verschillende keren bijna kwijt was geweest.

Ze is geboren met een aangeboren hartafwijking, de Tetralogie van Fallot en heeft een levensreddende openhartoperatie ondergaan toen ze net 2 maanden oud was.

Maar als je haar nu zou zien, 2,5 jaar oud, zou je niet denken dat er ooit iets aan de hand was, of nog steeds is.

Zoals je waarschijnlijk al tussen de lijnen door hebt kunnen lezen zijn haar vader en ik niet meer bij elkaar en ben ik nu een alleenstaande lastminute mom! En ook daar geniet ik van. Want ondanks de chronische depressie, ADD, fybromyalgie, blijf ik ook het positieve van de dingen inzien. Van nature ben ik gelukkig een echte optimist, soms op het naïeve af.

Hier deel ik mijn belevenissen, ideeën, frustraties, tips, vragen en mening.